من خدایی دارم که در این نزدیکیست

نه در آن بالا ها!

مهربان، خوب، قشنگ

چهره اش نورانیست

گاهگاهی سخنی میگوید با دل کوچک من

ساده تر از سخن ساده من

او مرا می فهمد

او مرا می خواند، او مرا می خواند

یاد او ذکر من است در غم و شادی

چون به غم می نگرم آن زمان رقص کنان می خندم

که خدا یار من است

که خدا در همه جا یاد من است

او خداییست که همواره مرا می خواهد.